অসমীয়া সাহিত্যৰ ইতিহাসত প্ৰথমগৰাকী মহিলা সাহিত্যিক হল পদ্মপ্ৰিয়া আই। শংকৰী যুগৰ এইগৰাকী বৈষ্ণৱ গীতিকবি আছিল মহাপুৰুষ মাধৱদেৱৰ প্রিয় শিষ্য ভৱানীপুৰীয়া গোপাল আতাৰ কন্যা। গোপালদেৱৰ দুগৰাকী পত্নীৰ ভিতৰত পদ্মপ্ৰিয়া আছিল তেওঁৰ প্ৰথমগৰাকী পত্নী বৃন্দাৱতী(বিৰিন্দা)ৰ জীয়াৰী। উল্লেখযোগ্য যে, পদ্মপ্ৰিয়াৰ জন্ম সম্পৰ্কে সঠিক তথ্য পোৱা নাই যদিও ১৫৭০-৮০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ ভিতৰতে জন্ম হোৱা বুলি অনুমান কৰা হয়।
পদ্মপ্ৰিয়াৰ ঘৰত মতা নাম আছিল 'পিৰিয়া'। চৰিত পুথিত উল্লেখ থকা মতে, তেওঁ আছিল অতি ৰূপৱতী, গুণৱতী আৰু যশস্বিনী―
"পদ্মপ্ৰিয়া নামে ভৈলা তাহাৰ নন্দিনী
অতি ৰূপৱতী গুণৱতী যশশ্বিনী।"
পদ্মপ্ৰিয়াই সৰুৰে পৰাই অতিথি পৰায়ণ, আদি সজ গুণবোৰ মাতৃৰ পৰাই আয়ত্ত কৰিছিল। তদুপৰি, নিজৰ মাৰ্জিত আচৰণেৰে তেওঁ মহাপুৰুষ মাধৱদেৱৰো প্ৰশংসা লাভ কৰিছিল।
ষোড়শ শতিকাৰ অসমত নাৰী শিক্ষাৰ কোনো ব্যৱস্থা নথকাৰ বাবে পদ্মপ্ৰিয়াৰ একমাত্ৰ ভেঁটি আছিল পিতৃ গোপালদেৱ। পিতৃয়ে তেখেতক পুথি-পাজি পঢ়িব পৰাকৈ আক্ষৰিক জ্ঞান প্ৰদানৰ লগতে আধ্যাত্মিক শিক্ষাৰেও শিক্ষিত কৰিছিল। পদ্মপ্ৰিয়া পূৰ্ণ যৌৱনা হোৱাত গোপাল আতাই তেওঁৰেই শিষ্য গজলা যদুমনিক পদ্মপ্ৰিয়াৰ সৈতে বিবাহৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল; যদিও গুৰুকন্যা মাতৃস্থানীয়া বুলি কৈ যদুমনিয়ে সেই প্ৰস্তাৱ অস্বীকাৰ কৰে। পৰৱৰ্তী সময়ত এজন শাক্তপন্থী লোকৰ সৈতে বিবাহ হয় বুলি কথিত আছে। কিন্তু শাক্তপন্থী স্বামীৰ লগত এক শৰণ নাম ধৰ্মত দীক্ষিত হোৱা পদ্মপ্ৰিয়াৰ মনৰ মিলন নোহোৱাত তেওঁ পিতৃগৃহলৈ উভতি আহে। জীৱনৰ বাকীচোৱা কাল পিতৃগৃহতে থাকি কিছু পদ ৰচনা কৰে আৰু আনুমানিক ১৬৩০-৪০ খ্ৰীষ্টাব্দত তেখেতৰ মৃত্যু হয়।
বৈষ্ণৱ আদৰ্শেৰে ডাঙৰ হোৱা পদ্মপ্ৰিয়া এগৰাকী বৈষ্ণৱ গীতি কবি। গীতৰ সংখ্যা কম হলেও বিশেষকৈ কাল সংহতিৰ গীতিকাৰসকলৰ ভিতৰত তেখেতৰ এখন গুৰুত্বপূৰ্ণ অসম আছে আৰু অসমীয়া ভাষাৰ প্ৰথম মহিলা কবি হিচাপে তেওঁৰ নাম চিৰস্মৰণীয় হৈ ৰ'ব।
লেখক : দীপজ্যোতি বৰা, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।
[পূৰ্ব প্ৰকাশ ― সাদিন, ০৮/০৩/২০১৯]
No comments:
Post a Comment